wie h i ch; już podgórzanin W. Po tocki nie wiedział,
wie h i ch; już podgórzanin W. Po tocki nie wiedział, kiedy pisać h. a kiedy ch (w obcych słowach); nie jedno dzisiejsze h zastąpiło też H hadrunk — halka 167 dawne ch, a z niem miesza się i / ; dobnie ubrana służba u mężczyzn'; słów, co pod h nie znajdziesz, patrz z węg. haiduk (liczba mnoga od zatem niżej pod ch-. U Czechów hajdu), tegoż nieistotne; u Niem i na Rusi (niewielkiej i Białej) zajęło od ców także z k 12.—13. wieku h miejsce g: gtowa- hajtować, 'mitrężyć' (moment i to hlawa, holoioa; to samo, ale w drobbotę; już w 15. w , o 'czeladniku nych rozmiarach, objęło i nasz ję leniwym'), hajtuś, 'spacer' (u Reja zyk, szczególniej w 16. w., gdzie idzie mamka z potomkiem kajtuś^Bk bokaty, jeho i t. p. do wyjątków i dziś po narzeczach); z węg. hajt. nie przynależą; lecz ustaliło się takie hak, kaczek, haczyk, łtaczykowy, h tylko w nielicznych słowach; haczkować, haczyć, zahaczyć; ha h- występuje i jako przydech, miano ków nica, 'rusznica na hakach sta wicie przed -a, po narzeczach: ka wiana', nazwa 'oddziałuje mniejszego' łu n, lianyz, hu tan; tego h tu nie w 16. w; z niem. prasłowa Ilaken uwzględniam, jako bez nieistotne dla hala, 'pastwisko w górach', 'góry', etymologji. okazuje się więc trojakie h: Podkale, Podkulanie, halny (wiatr), obce, zachowane w pożyczkach, głów czes., w miejsce pols. gola, z dziwnem nie niemieckich od 10. wieku; to a; jeszcze u Kmity (1584) »z goł*, dzime, w miejsce ch lub g\ ludowe: 'z haP; p. galie przydech. hala, wykrzyknik, koła, halala hadrunk (wiek 16.), 'swar', ka i hulała (u myśliwych). okazuje się i trze drować sic, 'swarzyć', handrykować cie, nowe, hala, z niem. prasłowa się, w miejsce hadrunkować, r. 1584, Halle, od 'ukrywać', hal- : hel-, jak stąd narzeczowe handryczyć i han- łac. cella, 'v'tla', od celare, 'ukry dręczyć, czes. handrkowati; z niem.wać', więc 'kryjówka'. hadem, Hader, 'swar', co pokrewne halabarda (o odmianki postaci z słow. dawnem kotora, 'walka', mniejsza), z niem. Hellebarte, t. j . u nas nieznanem; niem. od Staro 'barta, siekiera, do rozcinania heł niem. Iiadu-, celt. catu-, 'walka'. powtarzaj', helmbarte pierwotnie (?). hadry, 'gałgany, szmaty', z niem. halaspas,'krotochwila', w 17. w.; Hadem, Hudern, co od Hader zawiera w drugiej elementy włos, oddzielają. spasso', 'zabawa', co i Niemcy spółhaft, haftować, hafciarka obok cześnie przyjęli (Spass), w pierw